PALE BLUE DOT en AMOR MUNDI
Graag neem ik je mee terug naar 14 februari 1990. Op die dag draait de camera van de Voyager nog één keer naar de aarde om daar op ruim 6 miljard kilometer van ons verwijderd, deze foto te maken.
Zie je de aarde, een bijna microscopisch klein pixeltje in een onbevattelijk en meteloze ruimte? Dit pixeltje werd door de Amerikaanse wetenschapsjournalist Carl Sagan onze ‘pale blue dot’ genoemd, ons lichtblauwe puntje en hij schreef erover:
Vanaf dit ver weg gelegen uitkijkpunt lijkt de aarde niet van erg veel bijzondere betekenis.
Dat is voor ons wel anders. Kijk maar eens goed naar dit puntje. Hier is het. Dit is ons thuis. Dit zijn wij.
Alle mensen waar je van houdt, alle mensen die je kent, alle mensen waar je ooit van gehoord hebt, alle mensen die er ooit zijn geweest, hebben hier hun leven geleefd.
Alle vreugde en verdriet, alle godsdiensten en ideologieën, wetten en regels, zijn hier gemaakt.
Alles en iedereen die je kent: iedere jager, iedere boer, iedere held en lafaard, iedere schepper en vernietiger van beschaving, alle verliefden, iedere moeder en vader, elk veelbelovend kind, iedere uitvinder en ontdekkingsreiziger, iedere leraar, elke ‘superstar’, alle wereldleiders, iedere heilige en iedere zondaar in de geschiedenis van de mensheid, heeft hier geleefd, op een stofdeeltje dat opgevangen wordt in een straal van de zon.
De aarde is de enige wereld die we tot nu toe kennen, die ons leven kan herbergen.
Voorlopig is er geen andere plaats, waar wij naartoe kunnen. Op bezoek gaan, misschien, ons vestigen, vergeet het maar.
Like it or not, de aarde is de enige plek waar wij met elkaar kunnen leven.
Voor mij onderstreept dit beeld onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om vreedzamer en vriendelijker met elkaar te leven en onze verantwoordelijkheid om dit lichtblauwe puntje goed te bewaren en te koesteren: het enige thuis dat we ooit zullen kennen.
In ons dagelijkse leven lijken we dit besef, dit prachtige maar ook nederig makend perspectief vaak te vergeten, terwijl wij elkaar zo nodig hebben op die ene kwetsbare pixel van ons: ons huis en ons thuis.
AMOR MUNDI
Opvoeden tot volwassenheid betekent volgens Biesta ondermeer dat wij in het kind het verlangen naar de wereld oproepen, een verlangen om als subject, als handelende persoon, in de wereld te staan. Dat geeft ons als opvoeders niet alleen een verantwoordelijkheid voor het kind, voor de kinderen, die ons thuis en op school zijn toevertrouwd, maar ook voor de wereld waarin zij opgroeien.
Hoe zouden we kinderen kunnen doen verlangen naar een wereld die de hunne niet is, naar een wereld die hen weinig perspectief biedt. Met opvoeding en onderwijs willen we bijdragen aan de toekomst van onze kinderen, we willen ze hoop geven op een toekomst, waarin zij in staat zijn samen met anderen de wereld vorm te geven, tot een vreemdzame en leefbare plaats voor allen.
Blauwe Punt wil onderwijs bevorderen waarin alle betrokkenen, kinderen en jongeren, leraren en ouders, hun liefde voor de wereld inbrengen en ontwikkelen. Amor Mundi, noemt Hannah Arendt dat; Amor Mundi, die zo nodig is om ons in onze menswording niet alleen de vraag te laten stellen: wat is goed voor mij? Maar ook de vraag in ons open te maken: wat is goed voor de wereld?